این روزا حسابی بهم خوش میگذره......

تو این یه ماه حدودا 7-8 تا تولد راه انداختم.....کلی همskip  کردم……

این آخریشم که تولد برادر جان بود......18 سپتامبر.......

دقیقا افتاده بود روز دوشنبه.....سال 85 هم که به دنیا اومد روز دوشنبه بود....قشنگ یادمه ساعت 10 10:30  شب بود که خبرشو بهم دادن که برادر دار  شدم......

به سلامتی 6 سالش کامل شده و وارد 7 سالگی شد.....دوره همی یه جشن گرفتیم و کادو مادو.....

دیگه داره آماده میشه وارد تحصیلات ابتدایی...

چقدر زود تموم شد  تابستون....اما خب، بد نبود ،خوش گذشت....

از  کلاس  ICDL  گرفته تا Dance  های دسته جمعی .....

از مسافرتها  و camp های فامیلی گرفته  تا گردش های دوستانه......

تولدارو که دیگه نگو و نپرس.....

و اما ، بازم بوی ماه مهر......12 سال بو کشیدیم..... درسته که هر سال برای خودش پر از خاطره بوده....اما هیچ سالی مثله سال آخر نبود.....اینکه سرم شلوغ بود و همه چی بهم پیچ خورده بود قشنگترش کرده بود.....همش تو تکاپو....قضیه کنکور و عشق به سپیده..... همش به هم قاطی شده بود.....ولی سپیده رو که میدیم همه چی خنثی میشد...همه مشغله ها از ذهنم میپرید......تمام فکرم محوه صورت ماهش میشد..... الانم دسته کمی از اون موقع نداره.....کلا جذاب هستن ایشون.....خدا عمرشون بده...

راستی  انتخاب واحدم کردیمو اکیپی میریم به جنگ درس ها.....دلم برای یونی تنگ شده......

خدا کنه عاطفه تنهامون نذاره.....اگه بره دلم براش خیلی تنگ میشه.......

فعلا............

قدیما چقدر زندگی کردن راحتر بود......کاش یکم قدیمی بودم......اقلا خیلی از پستی و بلندی های زندگی رو چند سال پیش گذرونده بودم...

اون موقع که ارتباطات فقط رفت و آمدها بود.....وقتی که همه چی محدود بود و اینهمه گستردگی ارتباطات وجود نداشت....

کاش میشد برگردم به چند سال قبل....زیاد نه ، فقط 5 سال پیش.

اون موقع که آرزوم داشتن یه لپ تاب بود......فقط لپ تاب.

اون موقع که به دوستم شیدا گفتم : "چه جوری یه ایمیل بسازم؟ "

اون موقع که تازه همه چی شروع شد....

ای کاش منم مثله خیلی از دوستای دیگم عشق سیستم نبودم....

خدایا چرا نمی زنی تو گوشم؟؟؟خدایا چه جوری میتونم همون زینب شم؟؟؟؟

همون زینب 5 سال پیش که اوقات فراغتشو با انواع و اقسام کتاب ها پر می کرد...

همون زینب که  وقتی دلش می گرفت فقط هانیه دلداریش می داد...

میگن تو آخرت آدما پشیمون میشن.....میگن خدایا  ای کاش هیچکدوم از آرزوهامونو برآورده نمیکردی....

من الان پشیمونم.....میدونم که دنیا و آخرتم بر باد رفته.....

سپیده کجایی؟؟ بیا کمک...............

یه سرچ کن ببین چه جوری میشه، آدم کلا خودشم delete  کنه؟

نه دوست دارم زندگی کنم نه خودمو آماده مرگ کردم.....

از مرگ می ترسم چون اونجوری که باید زندگی نکردم....

از زندگی کردن بدم میاد چون هرچی می گذره گناهام پر رنگتر میشه.....

یه مدت هاج و واج اینو اونو نگاه می کردم....با خودم میگفتم خدایا اینا انقدر ازت دورن.....چرا انقد گناه؟ یعنی عذاب وجدان نمی گیرن؟ چرا به هیچی اهمیت نمیدن؟

با خودم میگفتم یعنی چه جوری میشه که آدما اینجوری میشن......یه سری کارا که یه زمان براشون ارزش داشته بی ارزش میشه؟؟؟ چه جوری انقد بی غیرت میشن و غرق در گناه های جور واجور؟

اما نمیدونستم که گناه انقد.......

عین یه باتلاق میمونه.....آدم هی دست و پا میزنه بیاد بیرون....اما بیشتر غرق میشه......

وای ی ی ی ی خدا................

از قصد پست نذاشتم تا این فقط سپیده ها کاملا به هم وصل شه و هی پستام پر شه با سپیده.....جووووون

یعنی ی ی ی ی ی ی زندگیمه این سپیده..............

امروز 8 سپتامبره ..........

تو یکی از سال ها که 8 سپتامبر روز چهارشنبه بو د ، حوالی اذان صبح ، سپیده جون به دنیا اومد.....

هی روزها  گذشت و سپیده ما بزرگ شد......از فینگیلی بودن دراومد....مدرسه رفت......12 سال...........آخرین سالش بود.........آخرین ما ه ها بود......حتی آخرین روزای ماه های آخر بود که یه بنده خدا تازه از خواب غفلت بیدار شد.......أی که هی.......بهمن 89.......اسفند 89......فروردین 91......اردیبهشت 91.......خرداد 91......همین.......سهم اون بنده خدا همین چند ماه بود.....تو همین چند ماه تو زندگیش غوغا شد......هر روز که میگذشت وجودش به وجوده سپیده وابسته تر میشد.......کم کم آب از سرش گذشته بود که دیگه باید زحمتو کم میکرد.....تو اون چند ماه خیلی مایه زحمت شده بود.......میدونست که چند باره دیگه بیشتر شانس دیدن سپیده رو نخواهد داشت....

اما ورق برگشت و اتفاقای دیگه افتاد........................

الان یک سال و چند ماه از اون اتفاقا میگذره......الان همه چی فرق کرده......سپیده بعد از یه کودتای 20 روزه کلا عوض شد............

الان سپیده با اون بنده خدا زده به هم.............خیلی بهش لطف میکنه.........تا جایی که دیگه این بنده خدا روانشو از دست داده.................

خدایااااااااااااا بی نهایت شکر.......شکر که اینهمه اتفاق خوب افتاده............شکر که اونهمه اتفاق بد نیفتاده..............

خدایا امروز تولده عشقم سپیده س...........هرچی که دلش  میخواد در صورتی که صلاحش باشه بهش عطا کن................

سپیده جون ، خواهر عزززززیززززززم ، تولدت مبارک.......امیدوارم خداوند سالیان سال عمر با عزت بهت عطا کنه ،همیشه سالم و سرحال باشی ، تو زندگیت هیچی کم نداشته باشی وبه لطف خدا  هر روزت بهتر از دیروزت باشه......از همه نظر،ان شاء الله....

همیشه دوستت دارم....................................

وفور نعمت که میگن همینه دیگه......یعنی هی سپیده رو ببینی هی تو وبلاگت پست بذاری.....بهتر از این نمیشه....امروزم رفتم پیش سپیده به خاطره هیچی....ولی خداوکیلی تمام کائنات زمین میگفتن نرو...یه اتفاقایی افتاد که تا اون آخرین لحظه نمی دونستم میتونم برم یا نه اما بازم عزمم رو جزم کردم و یه یا علی و سریع حاضر شدم....رفتم جلو در سپیده اینا.....تا اون بیاد پایین کلی کاره قشنگ قشنگ انجام دادم.....چه رویایی بود اون لحظه که رفتم تو جوب...البته من نه ها ،ماشین.....پیاده شدم هرچی بیشتر نگاه کردم بیشتر بغضم گرفت...یکم دیگه میرفتم عقب لاستیک عقبم تو جوب بود....وای ی ی خدا چه بدشانسی ای...اون از عینک....اون از بدحالی امروز.....اونم از این.....سپیده اومد پایین ....شاد و شنگول.... منم همون اول، دورا دور یه لبخند نثارش کردم...بنده خدا اومد درو باز کرد و نشست....اما من برخلاف همیشه به فکر چیز دیگه بودم....

سپیده:خوبی؟

زینب: سپیده بیرون رو دیدی؟

زینب: لاستیک جلو رفته تو جوب

سپیده:

چند دقیقه ای محزون بودم اما بعد از رسیدن اون چن تا افغانی حالم خوب شد....

بالاخره بعد از یکم تلاش اومد بیرون......سپیده سوار شد و رفتیم....اولش یکم ارور دادم،از نظر روحی هم خوب نبودم....اما یکم که گذشت خیلی بهتر شدم.....

سپیده :ماله شوهرشه....

وای ی ی ی خدا،از دست این دختر.....

رفتیم و رفتیم... .درسته کار خاصی انجام ندادیم و فقط می رفتیم ولی برای شروع خیلی خوب بود...دقیقا نمی دونم چقدر تو خیابونا گشتیم اما آخرش برگشتیم جلو در سپیده اینا و مشغول گفتگو بودیم.....ساعت تقریبا 5:40 بود که با هم خداحافظی کردیمو من به سمت خونه حرکت کردم.....وقتی رسیدم یه استراحت کوچیک و دوباره با مادربزرگم رفتیم دور دور....یکم خرید کردیم ، کلی دوست و آشنا دیدیم و برگشتیم خونه.......

از اینکه ساعاتی از امروز رو در کنار سپیده گذروندم خیلی خوشحال بودم.....باورکردنی نبود...به قول دوستمون عاطفه،ما گاهی اوقات یه تصمیم هایی میگیریم که عجیب غریبه....یا همون وفور نعمت ناخواسته بگم بهتره....

خلاصه خیلی خوب بود...خدا قسمت کنه بازم از این نعمت ها...

عاطفه: بیا یه چیز بخریم بخوریم

زینب: نه ، من الان چیزی از گلوم پایین نمیره

عاطفه: به سپیده فکر کن که الان می خوای ببینیش، اشتهات باز میشه

زینب: اتفاقا دارم به اون فکر میکنم اما استرس دارم نمیشه چیزی خورد

ساعت 12:40  با عاطفه رفتیم پیش سپیده ، راستشو بخوای علت خاصی  نداشت ، همین جوری یهویی به خاطره هیچی این دیدار صورت گرفت

تا کاملا حاضر شه و بیاد پایین ما هم سرگرم علف های زیر پامون شدیم هی کندیم ، هی دیدیم در میاد...آخر نکندیم تا دیگه در نیاد....انقد لذت داره این انتظار ها.........

به خاطره اینکه تازه دیده بودمش نپریدم بغلش ، البته من خیلی دوست داشتم بپرما ، اما اصلا موقعیت پرش مهیا نشد....

عاطفه جان را همراهی کردیم به سمت اتوبوس و باهاش خداحافظی کردیم......بنده خدا به خاطره من راهش کلی دور شد....

واما سپیده جووووووون......

باز هم نازنین تر از همیشه درخشید

تیپ صورتیش تو حلقم..... دیگه ترکونده بودااا  یکی نبود بهش بگه آخه بابا سپیده جوون ، قربونت برم ،فدات بشم ،  مراعات حال مردمو نمیکنی مراعات حال زینب بیچاره رو کن.... بنده خدا با اون حالش وسط خیابون میفتاد رو دستت چیکار میکردی؟!هان؟!

خودت با چشمای خودت دیدی که وضعش چقدر وخیم بود...

یه دور که نه ولی یه نیم دور زدیم ، یکم سپیده جوووون صحبت کرد ، یکم من.....و اون نیم ساعت گذشت . بعدشم که 3 تا بوسه نثار همدیگه کردیم که تو اون گرما و آفتاب عجیب لذت بخش بود 

به قول برادر حال دادا......

سپیده ه ه ه ه ه ه ه  جووووووووووووووون، آی لاو یو شدید...........