تموم شد...........

ترم 3  هم  تموم شد و با تمام خوب و بدش رفت جزء خاطره ها..........

قسم میخورم که دلم تنگ میشه.....دلم تنگ میشه واسه این روزا....واسه این بهترین روزا....

دانشگاهی که از همه نظر حرف نداری..... دلم برات تنگ میشه....

آقای صادقی که لبخند روی صورت إکیپ ما رو همیشه به معنی خنده بی جا تو کلاس بلند اعلام کردی....آهای مستر عزیز که هر چهارشنبه تو صورت إکیپ ما نگاه کردیو گفتی شماها خیلی میخندین......آهای مهندس که سری اول از دستت عصبی شدم چون مستقیم تو چشای من زل زدی و گفتی یه باره دیگه بخندین بیرون کلاسید....آره......می خوام بگم دلم برای کلاس های شما هم تنگ میشه.......

آهای جاده بی انتهایی که سوی بازرگان می روی ......چرا انقدر راه ؟؟؟؟ ما خودمون یه بازرگان داریم که آخره استاده....... دیگه جلسه های آخر جاهامونم عوض می کرد......آقای بازرگان جای مارو عوض کردی؟؟؟؟ من و از عاطفه دور کردی، الهام رو از شیدا؟؟؟ ببین اینو بدون ما همیشه با همیم.....5 تا صندلی کنار هم اختصاص داره به ما.......

دوستای عزیزم دلم خیلی براتون تنگ میشه......

شیدا ، عاطفه ، نرگس و الهام عزیز....... شما جزء دوستای خوب من هستید.... دلم براتون تنگ میشه.....دوستتون دارم......

می دونم هنوز تموم نشده.....می دونم حالا حالا ها با هم هستیم .........اما بازم دلم براتون تنگ میشه.......یک سال گذشت......عین برق و باد......مطمئن باشید سه  سال دیگه ام خیلی سریع می گذره.......

امیدوارم هممون موفق باشیم......توکل بر خدا....

راستی امروز آخرین روزه پاییزه.......یلداتونم مبارک......

از این راهرو یک نفر رد شده....

که عطرش همونه که تو می زنی......

برای به زانو در آوردنم.....

تو از مرگ حتی جلو میزنی.....

از این راهرو یک نفر رد شده.....

مثه وقتایی که تو ناراحتی.....

نفس میکشم با تمام وجود.....................عجب عطر خوبی زده لعنتی ی ی ی ی ی .......

یه جوری دلم تنگ میشه برات.....

محاله بتونی تصور کنی.......

گمونم نمی تونی حتی خودت......

جای خالیتو، تو دلم پر کنی.......

یه جوری دلم تنگ میشه برات.....

محاله بتونی تصور کنی.......

گمونم نمی تونی حتی خودت......

جای خالیتو، تو دلم پر کنی.......

صدات می کنم تا همه بشنون......جواب صدام غیر پژواک نیست........

من اونقدر شکستم ، حس می کنم هیچ ارتفاعی خطرناک نیست.....

مخاطب خاص بدجور میخوامت.........

برای خواب معصومانه عشق......کمک کن بستری از گل بسازیم.....

برای کوچه ،شب، هنگام وحشت.........کمک کن با تن هم، پل بسازیم.....

کمک کن سایه بونی، از ترانه......برای خواب ابریشم بسازیم......

کمک کن با کلام عاشقانه...........برای زخم شب ، مرهم بسازیم.....

بذار قسمت کنیم ، تنهاییمونو.....میون سفره ی شب تو با من.......

بذار بین من و تو......دستای ماااااااا.....پلی باشه واسه از خود گذشتن..........

بذار قسمت کنیم تنهاییمونو..... میون سفره ی شب تو با من.......

بذار بین من و تو......دستای ماااااااا.....پلی باشه واسه از خود گذشتن..........

تو رو می شناسم ای، شبگرد عاشق........تو با اسم شب من، آشنایی.......

از اندوه تو و چشم تو پیداس......که از ایل و تباره عاشقایی......

تو رو می شناسم ای سر در گریبون......غریبگی نکن با هق هق من........

تن شکستتو، بسپار به دست....... نوازش های دست ، عاشق من.....

بذار قسمت کنیم تنهاییمونو.....میون سفره ی شب تو با من.......

بذار بین من و تو......دستای ماااااااا.....پلی باشه واسه از خود گذشتن..........

بذار قسمت کنیم تنهاییمونو..... میون سفره ی شب تو با من.......

بذار بین من و تو......دستای ماااااااا.....پلی باشه واسه از خود گذشتن..........

به دنبال کدوم حرف و کلامی......سکوتت گفتن تمام حرفاست......

تورو از تپش قلبت شناختم......تو قلبت ، قلب عاشقهای دنیاس.....

تو با تن پوشی از گلبرگ و بوسه.........من و به جشن نور و آیینه بردی......

چرا از سایه های شب بترسم......تو خورشید و به دست من سپردی.......

بذار قسمت کنیم تنهاییمونو.....میون سفره ی شب تو با من.......

بذار بین من و تو......دستای ماااااااا.....پلی باشه واسه از خود گذشتن..........

بذار قسمت کنیم تنهاییمونو..... میون سفره ی شب تو با من.......

بذار بین من و تو......دستای ماااااااا.....پلی باشه واسه از خود گذشتن..........

کمک کن جاده های مه گرفته......من مسافر و از تو نگیرن.....

کمک کن تا کبوترهای خسته.....روی یخ بستگیه ، شاخه نمیرن.....

کمک کن از مسافرهاااای عاشق.........سراغ مهربونی رو بگیری......

کمک کن تا برای هم بمونیم........کمک کن تا برای هم بمیریممممممممممم.....

بذار قسمت کنیم تنهاییمونو.....میون سفره ی شب تو با من.......

بذار بین من و تو......دستای ماااااااا.....پلی باشه واسه از خود گذشتن..........

بذار قسمت کنیم تنهاییمونو.....میون سفره ی شب تو با من.......

بذار بین من و تو......دستای ماااااااا.....پلی باشه واسه از خود گذشتن..........

امروزم جزء روزای به یاد موندنیمون بود.........

من و شیدا و شیما و عاطفه و نرگس و الهام و سمانه........چن تا شدیم؟؟؟؟؟؟ 7 نفر...

به صرف ناهار و دیگر موارد خونه نرگس اینا دعوت  بودیم.......

من خودم به شخصه حس رفتن نداشتم ولی از تهدیدای نرگس ترسیدم.......

خودش گفت اگه نیای دیگه از کوچتونم رد نمیشم و از این حرفا........چون دوست نداشتم از دستم ناراحت باشه بعداز ناحار رفتم منزلشون ولی وسط ناهار رسیدم......

فسنجووووووون گذاشته بود........خیلی ها دوست دارن ولی جزء غذاهایی هست که تا حالا لب نزدم.....کمی ژله میل کردم.......

عاطفه دپرس بود........ شیما توجه منو به خودش جلب کرد.......ولی حیف جک نداشت......

هرکی در حال انجام کاری بود.........کلا روز خوبی بود.......

برگشتنی هم با نرگس و الهام  سری به کافی نت زدیم......

پدر وقتی می خواد بی ارزش بودن یه چیزی رو به صورت کاملا واضح به آدم بفهمونه میگه : یه شاهیه......

منم میگم دنیا یه شاهیه........آدماش یه شاهی أن.......عشق و دوست داشتن بیش از حد و اندازه ش، یه شاهی که چه عرض کنم ، خرافاتی بیش نیست ........

با خودم فکر کردم چطوره خیلی چیزا تغییر کنه.......

شعار همیشگی خودمه " همه چیز رو  بعد از چند وقت باید آپدیت کرد  "

مغزم خسته شده می خوام یکم باد بخوره.......

خاطرات فراموش نشدنی هستن اما اگه یکم به مغزم باد بخوره شیرین ترینشون هم میره جزء فراموش شدنیا.....

چشامو باز کردم....بازه باز باز........دیدم عمرم الکی تلف شد......

اینجا و آدماش انقداااا ارزش نداشتن...

دنیا در عین بزرگیش خیلی کوچیکه....ارزش نداره آدم زیاد از خودش مایه بذاره......

آه ه ه ه خدایا.....

یه نفس عمیق برای شروع یه زندگی بدون دغدغه.........به به بهتر از این نمیشه....

الهی به امید تو........

چهارشنبه 1 آذر  خیلی حال داد.....از ساعت 3:30 تا 6:30 تو آزادی بودیم و فیض بردیم.....

به معنای واقعی عصبانی بودم یاده حرف عاطفه که گفت حالا فردا به حامی فحش خواهی داد افتادم.....

مامان میگفت یه چن تا کیف دیگه از خودت آویزون می کردی...

شب علی اصغر بود.....از زمانی که محمد مهدی به دنیا اومد عاشق علی اصغر شدم......هر سال شب هفت یکی از بهترین شب هام بود.....اما این اولین سالی بود که به سرم زده بود....

شب هشت مینا اومد دنبالم ولی به خاطره دیر راضی شدنم دیر راه افتادیم و دیر رسیدیم.....از جلو در خونه سپیده اینا رد شدیم......

فک کنم 2 سالی میشد مامان هانیه رو ندیده بودم........نشسته بودم رو سکو تا دیدمش رفتم به سمتش و بغلش کردم......خیلی دلم براشون تنگ شده بود....گفت: کجایی دختر؟؟ وای مثله همیشه اصلا تغییر نکردی...خندیدم و یکمی صحبت کردیم.....رفتیم داخل.....ولی  بعد ازکمی  زدم بیرون.....من پارکینگو می خواستم.....رفتم جلو پارکینگ.....فاطمه  و بی نظیر اومدن....ای کاش نرفته بودم اون سمت....ای کاش زنگ نمیزدم به فاطمه و ای کاش فاطمه نمیومد.....خدایاااااااااا

بعد از اتمام مراسم رفتم دنبال مینا که با هم برگردیم چشام دنبالش بود که یهو یکی پرید بغلم.......وای ی ی ی هانیه ........ کجا بودی دیوونه؟؟؟؟؟؟؟

هانیه : زینب 9 ماه میشه همو ندیدیم......

خدایی دلم براش یه ذره شده بود.........

فردا شب ، شبه عباس بود.....باید زود میرفتم.....ولی یه اتفاقایی افتاد که بازم دیر رسیدیم...مینا و هانیه رفتن مدرسه.... ولی من عصبانی شدم و برگشتم خونه و رفتم  پای لپ تاب.....میدونم فردا چی کار کنم....از ساعت 6 میرم....خودم درشو باز میکنم.......

آخرای شب بود که سپیده مسیج داد : زینب فردا چی کاره ای؟ این جمله شو دوس دارم.....معنیش اینه که اگه کاره خاصی نداری با هم باشیم....منم که عاشق...

روز 9 محرم یعنی شنبه 4 آذر، از ساعت 5:20 تا 7 شب با آبجی سپیده بودم.....

کلی حال داد اون شب...انگار منو زدن بودن شارژ هی انرژی بود که وارد احساسات و روان من میشد.....تو این زمانی که با سپیده بودم خیلی صحبت ها رد و بدل شد......کم کم زمان شروع مراسم بود و مامان اومد....سپیده و مامان برای اولین بار همو دیدن و سلام علیک کردن....اما بازم از رو اجبار باید با سپیده خداحافظی میکردم......به یه نحوی این مراسم رو انجام دادم....آخ ولی دست سپیده رو بدجور فشردم......بیچاره دردش گرفت فک کنم......خواهر سپیده حلال کن....

یه 10،20 بارم اون شب بوسش کردم......جدیدا چقد ذوق مرگ میشم من......

بعد از اینکه با سپیده خداحافظی کردیم به خانم طالقانی زنگ زدم...

زینب : سلامممممم خانم طالقانی گل.........

خانم طالقانی : سلاممممممم زینب خانوم

زینب : خانوم طالقانی جووون کی میاید ، من براتون جا گرفتم.....

خانم طالقانی : اومدی هیئت؟

زینب : بعله....

خانم طالقانی: یه 4-5 تا جا بگیر اومدممممممممم

زینب: نه دیگه اونارو بفرستین جای دیگه بشینن ،من فقط یه دونه جا گرفتم، زود بیاید....

خانم طالقانی: باشه چشم

هر چند دقیقه یه بار در ورودی رو چک میکردم تقریبا بعد از 20 دقیقه اینا إکیپشونو دیدم....خواهر بزرگه، محدثه ، خواهر کوچیکه....و در آخر خانم طالقانی نمایان شد.....وای ی ی ی ی،گل از گلم شکفت..... محدثه منو دید وسلام وعلیک کردیم تا خانم طالقانی نگاش به نگام افتاد سرپا ایستادم.....تا بیاد برسه بهم جووون دادم......روبوسی و سلام و علیک و هزارجور حرف دیگه.......خیلی شاکی بود که کجا بودی....ته حرفاش این بود که دلمون برات تنگ شده بود........

بعد از تموم شدن مراسم باهاش خداحافظی کردم درسته که به دوباره دیدنش امید داشتم اما  با همون حالت همیشگی رو زانو نشستم و یه تک بوسه نثاره گونش کردم......لبخند ملیحش نشون داد که دیگه به این کارات عادت کردم زینب....گفتم که فردا میبینمتون و برخلاف میلم خیلی سریع از کنارش دور شدم و خانم طالقانی میون سیل جمعیت از چشام دور شد.....متاسفانه فرداش نشد که بازم سعادت دیدارشونو داشته باشم و خیلی ناراحت شدم......

شام غریبان خونه خودمون بودیم.......

فعلا.....

زینب: مریم احساس می کنم لاغر شدی

مینا: احساس میکنی؟

زینب: اوه، جدا؟

مریم:

................................

شیدا : کاش ما آدما هم مثل ماشین ها  پلاک داشتیم.............

عاطفه : من عروسیمو قاطی میگیرم تا زینب نتونه برقصه.......

خاله شیرین خطاب به زینب : الحق  که مهندسی کامپیوتر برازندته.........

……..

عاطفه خطاب به شیدا : 18 شهریور چه روزیه؟

شیدا: فردای تولد سپیده

عاطفه :شیدا 18 شهریور چه روزیه؟

شیدا: دیروزه تولده نرگس

عاطفه :شیداااااااااا 18 شهریور چه روزیه؟؟

زینب : دیروزه شهادت آیت الله طالقانی ......

......................

زینب: محمد مهدی ،الان تو در چه سطحی از زبان هستی؟

محمد مهدی: حرفه ای....

زینب: یکم بیشتر مطالعه کن....

محمد مهدی: آخه من که چراغ مطالعه ندارم....

..................

الهام : استاد یه دقیقه بکش کنار اونو بنویسیم.......

سمانه: بچه ها زنگ بزنید آوای انتظار منو گوش بدین........

..........

هانیه: داداش مهدی من چطوره؟

زینب: داداش مهدی من چطوره؟

هانیه :إ دو تامونم داداش محمد مهدی داریم....

.........

خانم طالقانی: زینب ، زینب کجا بودی ی  ی ی؟؟؟  کجا بودی؟ چرا انقدر غیبت داشتی؟؟؟؟؟؟؟؟؟

زینب: دعوت نمی شدم.....

خانم طالقانی :همش به یادت بودم..... گفتم خدایا زینب همیشه بود یعنی چرا دیگه نمیاد، جایی بهتر از اینجا رو پیدا کرده؟؟ خدایا هر جا هست خودت نگهدارش باش و ....

زینب : دقیقا کی؟ دیشب گفتین؟

خانم طالقانی: نه تمام این شب ها به یادت بودم......

زینب: جدا؟؟؟؟؟؟؟؟؟ وای خانم طالقانی قربونتون برم......مرسی ی ی ی
.......

حسش نبود پست بذارم ولی تقریبا یادمه که تو این چن هفته چه اتفاقایی افتاده......

شنبه 20 آبان امتحان میان ترم فرهنگ و تمدن اسلامی رو دادیم....با مرضیه آشنا شدم و با هم رفتیم ساختمون اداری.....

از روز یکشنبه 21 آبان رفتم پیش آقای فلاح ......وسط کاری زدم بیرون و رفتم قسمت اداری.....یه قرارداد بستم مامان.....خودم خنده م گرفته بود ولی واسه اول کاری خوب بود.....

سه شنبه 23 آبان هم یکی از به یاد موندنی ترین شب هامون بود......من و عاطفه و شیدا با هم بودیم.....شام عدس پلو داشتیم....کلی کار مفید انجام دادیم....بند کفش و قیچی و فال حافظ.....

چهارشنبه 24 آبان امتحان میان ترم ساختمان داده داشتیم ، یکمی هم درس خوندیم....فقط یکمی!

چهارشنبه طوفان راه افتاد.....رعد و برق شدیدی بود و جویبارها روانه شده بودن......امتحانم خوب بود..

آخره هفته هم مثل همیشه انجام کارهای عقب مونده....ولیمه چهارشنبه شب به خاطره دیر رسیدنمون پرید.....اما پنجشنبه همه آماده بودن و رفتن به جز من......

جمعه ام که خرید و یه سری کارای دیگه ......

ماه محرم شروع شد و ما دلمون موند پیش یه سری کارا.......

دوشنبه امتحان icdl  داشتیم.....

یکشنبه به سپیده مسیج دادم و هماهنگ کردم که فردا با ما باشه.....

29 آبان ، بعد از کلی معطلی صدامون زدن و رفتیم داخل......عجب امتحانی ی ی ی.....عجب مصححی....

کلا 10 دقیقه نشد زدم بیرون....آخه داشتم ویبره می رفتم.....سپیده بود......شیدا و عاطفه داخل بودن....

رفتم که برم پیش سپیده .....

بهش رسیدمو.......دیگه مشخصه چی شد.....دقیقا 23 روز بود ندیده بودمش......

دستشو گرفتم و رفتیم داخل پارک....قدم زنان رفتیم به سمت محل آزمون...چقد قدم زدن با سپیده تو یه پارک  خلوت می چسبه.....من که در اوج آسمونا بودم.....

شیدا و عاطفه هم اومدن......شیدا وسپیده برای اولین بار بود که همو دیدن.....

عاطفه بعد از دیدن من : زینب ، شیدا گفت احتمالا زینب رفته دنبال سپیده ولی من گفتم انقدر احمق نیست مارو اینجا بذاره بره....

زینب: ها ها ها.....حالا یعنی احمقم؟؟؟؟؟؟؟

من وعاطفه و شیدا و سپیده :

خوش و بش کوچیکی کردن و راه افتادیم رفتیم به سمت اون دو تا خیابون.....

عاطفه برای زن داداشش خرید کرد....به سمت خونشون هدایتش کردیم و من و شیدا و سپیده تو ایستگاه نشستیم ، کمی صحبت کردیم ، بعدش دوباره رفتیم تو اون دوتا خیابون واسه پیرینت گرفتن تحقیق سپیده.....

باید سپیده رو هم به سمت خونشون هدایت می کردیم....دلم نیومد تنها بره....یا نه یه جوره دیگه بگم...دلم نیومد از اون چن قدم باقی مونده تا خونشون بی بهره بمونم...

حالا مراسم خداحافظی با سپیده......

15 تا نشده باشه 10 تا شد......ولی کلا اون روز 20 بار بوسیدمش............واویلا...

حالا عاطفه و شیدا بودن نمیشد خوب عرض ادب کنم.........خخخخخخ

گرچه دلم نمیومد  دل بکنم اما مجبور بودم.....باهاش خداحافظی کردیم و با شیدا به راه خودمون ادامه دادیم.....چن قدم برنداشته بودیم که برگشتم دوباره نگاش کردمو براش دست تکون دادم.....خدایااااااا سپیده یه دونساااا...

سه شنبه 30 آبان امتحان فیزیک داشتیم....عجب امتحانی بود.....خیلی سخت....

شیدا رفت ولی عاطفه موند پیشم.....جای شیدا خیلی خالی بود....موهامو عاطفه بافید.....بعد از اینکه کلی حرف زدیم ساعت 12:30 خوابیدیم .......